Taniec miał różne zastosowania, które bardzo różniły się od dzisiejszego zastosowania:

1.Przed wynalezieniem pisma, taniec był ważny, ponieważ był elementem przekazywania historii z pokolenia na pokolenie.

2.Wykorzystanie tańca w uzdrawiających rytuałach był ważnym czynnikiem rozwoju tańca.

3.Sprowadzić deszcz w czasie suszy (tzw. taniec deszczu), czy też spowodować wzrost urodzaju i zapewnić pomyślność łowów.

4.Wojownicy tańczyli, żeby wzbudzić w sobie odwagę przed walką.

Z neolitu zachowały się naczynia z chińskiej ceramiki. Taniec w starożytnych Chinach był związany z magią i rytuałami szamańskimi, i to właśnie w ich języku jako pierwszym zostało zapisane słowo taniec.

W ciągu pierwszego tysiąclecia p.n.e. w Indiach, powstało wiele tekstów, które były próbą skodyfikowania aspektów życia codziennego. Bharata Muniego Natyashastra (dosłownie tekst dramaturgii) jest jednym z wcześniejszych tekstów. Taniec odgrywał ważną rolę w kulturze indyjskiej, co można wyczytać z tego tekstu. Tekst omawia różne gesty i klasyfikuje ruchy różnych kończyn. Tradycja tak silna do tej pory zachowała się w Indiach, gdzie w dalszym ciągu odgrywa ważną rolę w kulturze (rytuały) a w szczególności w rozrywce (Bollywood). Wiele innych form tańca współczesnego pochodzi od tańców etnicznych.

W kulturze europejskiej najwcześniejsze wiadomości na ten temat pochodzą od Homera, który w Iliadzie opisuje grecką choreę. Inny opis tańca, jaki dotrwał do naszych czasów pochodzi ze Starego Testamentu i odnosi się on do króla Dawida tańczącego przed Arką Przymierza.